Als individueel persoon ben je gebonden aan de mensen waartussen je leeft. Een kleine omgeving waarin je met elkaar bent verbonden; cultuur. En ik besefte niet in welke mate ik me verbonden voelde met mijn collega’s en hoe erg ik dat miste. Maar ook hoe verdrietig ik me daardoor voelde.
Je probeert altijd rationeel jezelf te verwijderen van ‘negatieve’ gevoelens, omdat je die liever niet wil voelen. Dus zoek je andere bezigheden, andere belevingen, waarin je jezelf kan verliezen zodat je er niet aan hoeft te denken. Terwijl dat voelen, erin gaan dus, je juist inzichten kan brengen.
Er was iets in mij dat maar niet kon aanvaarden dat het zo is. Het bleef voelen alsof er iets van mij werd afgepakt. Van buitenaf. Ik voelde me intens verdrietig en er waren situaties (gesprekken) dat ik het gevoel had niet te kunnen stoppen met huilen en dan schreeuwde er iets diep van binnen dat ik terug wil, dat ik mijn baan niet kwijt wil.
Het duurt even voordat ik me realiseer dat ik te emotioneel blijf reageren; het gevoel of de emotie gaat niet weg. De lading blijft gelijk. Ratio en emotie liggen mijlen ver uit elkaar. Blijkbaar haakt het -‘ eruit gegooid worden’-, zoals ik het noem, aan op iets in mij, op een gebeurtenis in mijn kindertijd of vorig leven, dat een trauma veroorzaakt heeft in mij. Het gaat dieper dan dat het deel uitmaakt van mijn identiteit voor mijn gevoel. Ik kan voelen dat daarin de kern van mijn verdrietige gevoel niet zit. Het is meer een gevoel van dat ik zonder baan niet meer verder kan met leven. Zou het dan toch nog met Roul te maken hebben?
Maar dan bezoekt Roul mij in mijn droom. Hierdoor wist ik dat dit enorme verdriet, dat ik voel, niet gaat over het verdriet over zijn dood. Toen ik wakker werd uit die droom voelde ik me blij en gelukkig. Ik wist tijdens de droom heel bewust dat hij dood is en was blij dat hij mij in mijn droomwereld bezocht en voelde me dankbaar. Vooral het feit dat we samen hetzelfde eten aten maakte mij blij. (Onze dochter zei later dat het Roul’s favoriete eten was; iets dat ik niet meer wist.)
Dus het intense verdriet komt niet daar vandaan; dat staat vast voor mij. Maar waarom voel ik me dan zo? Tijd om de confrontatie aan te gaan. Erin te gaan. Meestal lukt mij dat zelf, maar soms ook niet. Dan vraag ik hulp.
Wanneer ik inmijn verdriet duik zie ik mezelf zitten in een gesprek met mijn stiefvader. In dit gesprek komt naar voren dat hij van mening is dat de meeste getinte of donkere mensen liever lui zijn dan moe. Ik zie hoe dit mij raakt vanbinnen. En tijdens mijn opgroeien volgen meer van dit soort gesprekken over het feit, dat het goed is om hard te werken om je geld te verdienen. Mijn stiefvader had een baan in de maatschappij van 9-5 en werkte daarnaast meestal op zaterdagavond in het weekend. Nu zie ik dat hij dit echt als een deugd zag. En ook dat hij mijn innerlijke overtuiging (had werken om erbij te kunnen horen) in menig gesprek dat hierop volgde door zijn overtuiging heeft versterkt.
Het lijkt erop dat zijn overtuiging mijn overtuiging werd maar zo is dat natuurlijk niet. Blijkbaar ben ik geboren mét deze overtuiging en werd deze aangewakkerd/ gesterkt door de mening van mijn stiefvader. Of ik heb deze opgepikt uit het grote collectief, heb deze van mij gemaakt en werd het gesterkt door de mening van mijn stiefvader. Dan is het een overtuiging die in het grote collectief zit waar veel mensen op aanhaken; gevoed door bijvoorbeeld kerk of cultuur. Voor mij staat vast dat deze overtuiging – in elk geval in de kiem – al in mij aanwezig was.
Na (of door) deze inzichten voel ik dat ik lichamelijk een paar flinke stappen achteruit ga. Ik voel me slap. En ook dat ik verkouden word. Ik zou kunnen denken dat het komt, omdat mijn kleindochters verkouden waren, maar zo denk ik niet. Ik kan dingen die gebeuren niet buiten mij neerleggen. Ik zie verkoudheid als een loslaten van slijm in mijn lichaam, dus als iets dat doorstroomt of wegstroomt. Dus hoewel het echt naar voelt kan ik er blij mee zijn. Ik baal wel enorm dat ik niet naar de fysio kan. Dat ik moet afzeggen. Dat balen zorgt ervoor dat ik in energie daal en het nog vervelender ervaar dan het is.
Recente reacties